ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU
W ROKU: W MOCY BOŻEGO DUCHA
wspólnoty „MIŁOSIERDZIE”
CZERWIEC 2019
Wprowadzenie do Drogi Światła
VIA LUCIS. Oto droga, którą każdy z wierzących przechodzi przez całe Swoje życia – z ciemności do światła, przez Krzyż do Światła. W świecie pochłoniętym ciemnością, życiem bez Boga, jesteśmy wezwani do zmiany logiki życia. Nie wybieramy już świata, nie wybieramy też siebie – ale wybieramy Światło, które bije z pustego grobu, wybieramy Jezusa Światłość Świata, i pragniemy podążać niczym Apostołowie posłani do ludów, głosząc Ewangelię aż po krańce zmieni. Celebrujemy Liturgię, Drogę ze Słowem, zanurzaną w Słowie. I później, dzięki Bogu, Mocą Jego Ducha – zostaniemy My posłani, niczym wszyscy świadkowie, którzy pustkę swego życia, uczynili chwałą Zmartwychwstałego. Zatem pójdźmy – w świat aż na Jego krańce by mocą Ducha Świętego głosić Ewangelię.
Porządek nabożeństwa:
Pieśń
Stajemy dzisiaj wobec Słowa, które, jeżeli tylko chcemy, może nas nieustannie przemieniać. Skąd ta wielka moc? Bierze się ona z Paschalnego Misterium Jezusa Chrystusa. On to przez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie, uwiarygodnił słowo, które przez wieki zapowiadało przyjście Wcielonego Słowa. Napełnieni Duchem Świętym, chciejmy z otwartością serca wejść na drogę, która poprowadzi nas do tajemnicy pustego grobu.
Następnie lektor czyta wezwanie do pierwszej stacji i wprowadza do słuchania Słowa Bożego.
Stacja I – Duch Stworzyciel
K: Niech zstąpi Duch Twój. Alleluja!
W: I odnowi oblicze ziemi. Alleluja!
Czytanie (Rdz 1, 1-2)
Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami
Oto słowo Boże.
Rozważanie:
Stwarzanie świata rozpoczyna się od działania, inicjatywy Boga. W tym procesie obecność Boga jest ukazana przez „unoszenie się Ducha Bożego nad wodami”. Pojawiający się w tym tekście duch w oryginale ruah, możemy tłumaczyć jako „wiatr”, „tchnienie”, „duch”. Uwidacznia się pewna analogia, która zostanie wyrażona przez pełne działanie Ducha Świętego w Nowym Testamencie. Duch Boży jest posłany, ofiarowany, aby ożywiać i manifestować obecność Pana. Duch Święty jest symbolem miłosiernego panowania Boga nad bezładem. Rozpoczyna się przygoda, która zostanie wyrażona przez ojców kościoła: „Bóg stworzył, Syn zbawił a Duch uświęcił”. Nie ogranicza to jednak działania samego Boga, ale ukazuje jako jedność w Trójcy. Ruah jest nie tylko symbolem ładu, uporządkowania, ale i istotnej jedności w Duchu i Prawdzie.
Modlitwa w ciszy
Po zakończeniu wszyscy wstają.
Kapłan
Módlmy się
Wszechmogący, wieczny Boże, Ty jesteś godny podziwu w swoich dziełach + spraw, niech wszyscy przez Ciebie odkupieni zrozumieją, że wspaniałe było dzieło stworzenia *, a jeszcze wspanialsze jest dzieło zbawienia, które dokonało się mocą Ducha Świętego. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Uczestnicy odpowiadają: Amen.
Pieśń:
Stacja II – Duch Świadectwa
K: Niech zstąpi Duch Twój. Alleluja!
W: I odnowi oblicze ziemi. Alleluja!
Czytanie (Lb 11, 24-29)
Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i Wyszedł Mojżesz, by oznajmić ludowi słowa Pana. Następnie zwołał siedemdziesięciu starszych ludu i ustawił ich wokół namiotu. A Pan zstąpił w obłoku i mówił z nim. Wziął z ducha, który był w nim, i przekazał go owym siedemdziesięciu starszym. A gdy spoczął na nich duch, wpadli w uniesienie prorockie. Nie powtórzyło się to jednak. Dwóch mężów pozostało w obozie. Jeden nazywał się Eldad, a drugi Medad. Na nich też zstąpił duch, bo należeli do wezwanych, tylko nie przyszli do namiotu. Wpadli więc w obozie w uniesienie prorockie. Przybiegł młodzieniec i doniósł Mojżeszowi: «Eldad i Medad wpadli w obozie w uniesienie prorockie».
Jozue, syn Nuna, który od młodości swojej był w służbie Mojżesza, zabrał głos i rzekł: «Mojżeszu, panie mój, zabroń im!» Ale Mojżesz odparł: «Czyż zazdrosny jesteś o mnie? Oby tak cały lud Pana prorokował, oby mu dał Pan swego ducha!»
Oto słowo Boże
Rozważanie:
W czasie wędrówki na pustyni Naród Wybrany otrzymał od Boga nakaz wykonania Arki, celem złożenia w niej świadectwa (Wj 25,16). Owo świadectwo, po hebrajsku edut, oznacza prawo, które król przekazuje swojemu ludowi, opierając na nim swoje przymierze. Pierwszym strażnikiem i nauczycielem tego prawa został Mojżesz, który mocą Bożą uwolnił Izraelitów z niewoli egipskiej, przeprowadził suchą nogą przez morze Czerwone i pośredniczył w zawarciu przymierza na górze Synaj. We wszystkich tych wydarzeniach lud milczał wsłuchując się w głos Mojżesza pańskiego sługi. Bóg Izraela zdecydował jednak, aby zadanie bycia świadkiem prawa i dzieł Bożych rozdzielić pomiędzy siedemdziesięciu starszych, udzielając im Ducha Świadectwa. Dla tego daru Bożego nie istniały żadne granice, ulegli mu także mężowie, którzy chociaż wybrani nie przybyli do wyznaczonego miejsca. Ci właśnie starsi- Eldad i Medad stali się zapowiedzią wylania Ducha na cały lud Pański.
Modlitwa w ciszy
Po zakończeniu wszyscy wstają.
Kapłan:
Módlmy się
Wszechmogący, wieczny Boże, Ty jesteś godny podziwu w swoich dziełach + spraw, niech wszyscy przez Ciebie odkupieni zrozumieją, że wspaniałe było dzieło stworzenia *, a jeszcze wspanialsze jest dzieło zbawienia, które dokonało się mocą Ducha Świętego. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Uczestnicy odpowiadają: Amen.
Pieśń:
Stacja III – Duch namaszczenia.
K: Niech zstąpi Duch Twój. Alleluja!
W: I odnowi oblicze ziemi. Alleluja!
Czytanie (1Sm 16, 11-13a)
Samuel zapytał Jessego: «Czy to już wszyscy młodzieńcy?» Odrzekł: «Pozostał jeszcze najmniejszy, lecz on pasie owce». Samuel powiedział do Jessego: «Poślij po niego i sprowadź tutaj, gdyż nie rozpoczniemy uczty, dopóki on nie przyjdzie». Posłał więc i przyprowadzono go: był on rudy, miał piękne oczy i pociągający wygląd. – Pan rzekł: «Wstań i namaść go, to ten». Wziął więc Samuel róg z oliwą i namaścił go pośrodku jego braci. Począwszy od tego dnia duch Pański opanował Dawida.
Oto słowo Boże
Rozważanie:
Człowiek z trudem pojmuje i przyjmuje wielki zamysł i logikę Bożego działania. Całe wydarzenie Paschalne Jezusa jest wielką tajemnicą naszej wiary. Wybranie i powołanie przez Boga jest misterium naszego życia, a wszystko po to, byśmy wyprowadzeni z naszej dotychczasowej egzystencji, przyjęli wolę Bożą w nowej misji, do której Pan nas powołuje. Namaszczenie Duchem jest dla wybranego uzbrojeniem w moc łaski dla wypełnienia powierzonego mu zadania. Czasami wydaje się nam, że to, co jest powodem naszego wybrania, powołania i powierzonej misji, nie ma wartości, a jednak okazuje się to wielką Mądrością Boga. Błogosławieni są Ci, którym tajemnice królestwa Bożego zostały odkryte. Dlaczego? Po prostu… zostali oni napełnieni Duchem Pańskim, aby stali się widocznym znakiem namaszczenia – podjęcia zamysłu i logiki Boga.
Modlitwa w ciszy.
Po zakończeniu wszyscy wstają.
Kapłan
Módlmy się
Panie Jezu Zmartwychwstały, który zostałeś Namaszczony Duchem, aby słabego człowieka podnieść do godności dziecka Bożego, + spraw byśmy napełnieni Duchem Świętym, potrafili przyjmować łaskę powołania do wy-branych przez Ciebie zadań * wynikających z naszego Namaszczenia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Uczestnicy odpowiadają: Amen.
Pieśń:
Stacja IV – Mesjasz napełniony Duchem.
K: Niech zstąpi Duch Twój. Alleluja!
W: I odnowi oblicze ziemi. Alleluja!
Czytanie (Iz 11, 1-2)
Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej
Oto słowo Boże.
Rozważanie:
Od chwili, w której grzech wszedł w życie człowieka, Bóg zaczął zapowiadać nadejście kogoś, kto uratuje grzesznika. Bóg przygotowywał nadejście Odkupiciela, który złamie potęgę szatana i uwolni nas spod panowania grzechu i zła. Bóg wszystko zaplanował i wybrał potomków Judy. Z nich miał wyjść Mesjasz. Owa różdżka z pnia Jessego, odrośl z jego korzeni, potomek Judy, Jezus Chrystus został napełniony Duchem Świętym. On nas prowadzi do Boga, przekazuje Ducha Świętego i posyła nas w świat jako włączonych w Jego misję, obdarowanych tym samym Duchem Świętym, darami mądrości, rozumu, rady, męstwa, wiedzy i Pańskiej bojaźni.
Modlitwa w ciszy.
Po zakończeniu wszyscy wstają.
Kapłan
Módlmy się
Wszechmogący i miłosierny Boże, + spraw, aby nic nie przeszkadzało nam w dążeniu na spotkanie z Twoim Synem, * lecz niech dary mądrości, rozumu, rady, męstwa, wiedzy i bojaźni Pańskiej kształtują nasze czyny i doprowadzą nas do zjednoczenia z Chrystusem. Który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków.
Pieśń:
K: Niech zstąpi Duch Twój. Alleluja!
W: I odnowi oblicze ziemi. Alleluja!
Czytanie (Ez 37, 1-14)
Potem spoczęła na mnie ręka Pana i wyprowadził mnie On w duchu na zewnątrz, i postawił mnie pośród doliny. Była ona pełna kości. I polecił mi, abym przeszedł dokoła nich, i oto było ich na obszarze doliny bardzo wiele. Były one zupełnie wyschłe. I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, czy kości te powrócą znowu do życia?» Odpowiedziałem: «Panie Boże, Ty to wiesz». Wtedy rzekł On do mnie: «Prorokuj nad tymi kośćmi i mów do nich: „Wyschłe kości, słuchajcie słowa Pana!” Tak mówi Pan Bóg: Oto Ja wam daję ducha1 po to, abyście się stały żywe. Chcę was otoczyć ścięgna-mi i sprawić, byście obrosły ciałem, i przybrać was w skórę, i dać wam ducha po to, abyście ożyły i poznały, że Ja jestem Pan». I prorokowałem, jak mi było polecone, a gdym prorokował, oto powstał szum i trzask, i kości jedna po drugiej zbliżały się do siebie. I patrzyłem, a oto powróciły ścięgna i wyrosło ciało, a skóra pokryła je z wierzchu, ale jeszcze nie było w nich ducha. I powiedział On do mnie: «Prorokuj do ducha, prorokuj, o synu człowieczy, i mów do ducha: Tak powiada Pan Bóg: Z czterech wiatrów przybądź, duchu, i powiej po tych pobitych, aby ożyli». Wtedy prorokowałem tak, jak mi nakazał, i duch wstąpił w nich, a ożyli i stanęli na nogach
wojsko bardzo, bardzo wielkie. I rzekł do mnie: «Synu człowieczy, kości te to cały dom Izraela. Oto mówią oni: „Wyschły kości nasze, minęła nadzieja nasza, już po nas”. Dlatego prorokuj i mów do nich: Tak mówi Pan Bóg: Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój, i wiodę was do kraju Izraela, i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. Udzielę wam mego ducha po to, byście ożyli, i powiodę was do kraju waszego, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam» – wyrocznia Pana Boga.
Oto słowo Boże.
Rozważanie:
Izrael jest na wygnaniu. Nie czuje się chciany, jest pogrążony w smutku, wykazuje postawę człowieka pogrążonego w „depresji”. Ten stan charakteryzuje się brakiem odniesienie do Celu ostatecznego. Depresja to również miejsce, z którego trzeba wyjść, wstąpić do góry. Izrael potrzebuje kogoś, kto Go podniesie do nowego życia, do nadziei. Boży Duch, który zostanie posłany jako nowość, świeżość, obraca brak poczucia sensu w zwycięstwo. Wyschnięte kości, to postawa egzystencjalnej pustki, zupełnego odrzucenia postawy kroczenia do przodu. Bóg posyła Ducha, który ożywi te kości, oblecze je w ciało. Sytuacja wygnańców jest zrozumiała, są zniechęceni i przygnębieni, nie patrzą na „jutro”. Ezechiel przekonuje, że tylko Pan może zmienić beznadzieję w radość. Takie działanie w Nowym Testamencie widać w przyjściu Ducha Świętego i przyjęciu Jego obecności oraz działania w codzienności. To On, Duch Święty, podnosi z upadków i obdarza nowym życiem.
Modlitwa w ciszy.
Po zakończeniu wszyscy wstają.
Kapłan
Módlmy się
Wszechmogący Boże, spraw, niech zajaśnieje nad nami blask Twojej chwały +, a Chrystus, Światłość ze Światłości niech umocni darem Ducha Świętego nasze dusze i ciała * odrodzone z Jego łaski. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Uczestnicy odpowiadają: Amen.
Pieśń:
Stacja VI – Duch obiecany Oblubienicy.
K: Niech zstąpi Duch Twój. Alleluja!
W: I odnowi oblicze ziemi. Alleluja!
Czytanie (Jl 3, 1-2)
I wyleję potem Ducha mego na wszelkie ciało, a synowie wasi i córki wasze prorokować będą, starcy wasi będą śnili, a młodzieńcy wasi będą mieli widzenia. Nawet na niewolników i niewolnice wyleję Ducha mego w owych dniach.
Oto słowo Boże.
Rozważanie:
Niesamowita to obietnica Boga! Jego Duch zostanie wylany na wszelkie ciało, na całą rzeczywistość. Ta obecność Ducha ogarnie każdego człowieka i będzie źródłem wielkiej odnowy, szansą dla każdego do przemiany życia. Bóg obiecuje bowiem, że Jego Duch zostanie wylany także na niewolników i niewolnice – a więc ludzi, których traktowano przedmiotowo. Nie będzie wyjątków – wszyscy otrzymają Ducha Boga! Oto bezinteresowna miłość Boga! Jego pragnienie, by być blisko każdej osoby, bez wyjątku.
Modlitwa w ciszy.
Po zakończeniu wszyscy wstają.
Kapłan
Módlmy się
Wszechmogący Boże, wylej na nas Twojego Ducha, * którego zapowiadałeś przez usta proroków swojej Oblubienicy – Ludowi Przymierza. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Uczestnicy odpowiadają: Amen.
Pieśń:
Stacja VII – Duch Synostwa.
K: Niech zstąpi Duch Twój. Alleluja!
W: I odnowi oblicze ziemi. Alleluja!
Czytanie (Łk 3, 21-22)
Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił nad Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie».
Oto Słowo Pańskie.
Rozważanie:
Tożsamość chrześcijanina wypływa z tożsamości Jezusa. Kiedy cały lud przystępował do chrztu z rąk Jana i Jezus tak uczynił, utożsamiając się z człowiekiem grzesznym mimo swojej bezgrzeszności. Wydarzenie nad brzegami Jordanu przypomina nam, że Jezus jako umiłowany Syn Ojca, w mocy Ducha wypełnia dzieło odkupienia. Wszystko, co składa się na tożsamość chrześcijanina, jest powodowane usłyszanym słowem Bożym i potwierdzone w zanurzeniu w Miłość Bożą. Współczesny człowiek często nie wie jaka jest jego tożsamość, kim rzeczywiście jest? Nie jest świadomy w jakie tajemnice został zanurzony, i że posiada w sobie Ducha, który pozwala do Boga mówić Ojcze. Jest to Duch mojego przybranego synostwa. Bóg otwiera niebo nade mną i mówi: „Ty jesteś mój! Ty jesteś moim ukochanym dzieckiem”. Ta moc Ducha pozwala mi na udział w dziele zbawienia.
Modlitwa w ciszy.
Po zakończeniu wszyscy wstają.
Kapłan
Módlmy się
Panie Jezu, Synu Ojca Niebieskiego, który Swoją mocą ukazujesz nam jak wielka jest Miłość Ojca, + daj nam Ducha wierności synów Boga, * abyśmy mogli osiągnąć obiecane zbawienie, którego pierwociny otrzymaliśmy w wodach chrzcielnych. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Uczestnicy odpowiadają: Amen.
Pieśń
Stacja VIII – Duch Mesjasza Bożego.
K: Niech zstąpi Duch Twój. Alleluja!
W: I odnowi oblicze ziemi. Alleluja!
Czytanie (Łk 4, 26-19)
Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana.
Oto Słowo Boże.
Rozważanie:
W Starym Testamencie sprawowanie niektórych urzędów wiązało się z religijno – kultyczną ceremonią namaszczenia. Olejem naznaczano w dniu wstąpienia na urząd przede wszystkim królów i kapłanów. Był to znak przeznaczenia do szczególnej służby Bogu i Narodowi Wybranemu. Pan Jezus w świetle wysłuchanego fragmentu również może zostać nazwany Namaszczonym, nie dlatego, że na jego głowę spłynął drogocenny olejek, ale dlatego że spoczywa na Nim Duch Pański. Mocą tego Ducha Jezus ukazuje się nam jako prawdziwy Syn Boży, posłany przez Ojca, aby ludziom przywrócić utraconą godność. Ta szczególna misja Jezusa wyraża się wejściem w relacje z ubogimi, więźniami, uciśnionymi oraz niewidomymi, a więc ludźmi reprezentującymi słabość i uciemiężenie. Właśnie od tych stojących najniżej Chrystus, zgodnie z proroctwem Izajasza, rozpoczyna swoją mesjańską misję jednania ludzi z Bogiem.
Modlitwa w ciszy.
Po zakończeniu wszyscy wstają.
Kapłan
Módlmy się
Boże, Dawco wszelkich darów, Ty obdarzyłeś swojego Syna Duchem Świętym, aby z mocą głosił Twoje Słowo † wejrzyj na nas i obdarz tym samym Duchem * abyśmy w świecie byli świadkami Ewangelii. Przez Chrystusa Pana naszego.
Uczestnicy odpowiadają: Amen.
Pieśń:
Stacja IX – Duch – owoc Paschy Jezusa.
K: Niech zstąpi Duch Twój. Alleluja!
W: I odnowi oblicze ziemi. Alleluja!
Czytanie (J 19, 28-30)
Potem Jezus świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: «Pragnę». Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę pełną octu i do ust Mu podano. A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: «Wykonało się!» I skłoniwszy głowę oddał ducha.
Oto słowo Boże.
Rozważanie:
Chrystus, wisząc na krzyżu, wypełnia wszystko to, co musiało się dokonać zgodnie z Pismem. W duchu wielkiego posłuszeństwa wykonuje wszystko to, co zostało zapowiedziane w proroctwach Starego Testamentu. I oto w ostatniej chwili życia dokonuje się rzecz najbardziej wyjątkowa! Jezus PRZEKAZUJE Ducha – w taki sposób można oddać grecki tekst. Kiedy wszystko zostało wykonane, Jezus realizuje swoje wielkie pragnienie, wyrażone na kartach Ewangelii: Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, aby on już zapłonął! (Łk 12,49). Ostatnim aktem uczynionym przez Ukrzyżowanego Zbawiciela jest przekazanie światu obiecanego Ducha Świętego, Ognia Miłości Bożej.
Modlitwa w ciszy.
Po zakończeniu wszyscy wstają.
Kapłan
Módlmy się
Panie Jezu, Ty z wysokości krzyża przekazałeś światu Ducha Świętego, † spraw abyśmy przez Niego prowadzeni, * wśród przeciwności życia kroczyli drogą zbawienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Uczestnicy odpowiadają: Amen.
Pieśń:
Stacja X – Duch ożywiający Kościół.
K: Niech zstąpi Duch Twój. Alleluja!
W: I odnowi oblicze ziemi. Alleluja!
Czytanie (Dz 2, 1-4)
Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też jakby języki ognia, które się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Oto słowo Boże.
Rozważanie:
Apostołowie, po męce, śmierci i zmartwychwstaniu swojego Pana, Jezusa Chrystusa, spotkali Go żywego i rozmawiali z Nim. Teraz jest czas spełnienia obietnicy Ojca. Wszyscy obecni wtedy w wieczerniku otrzymują Dar. Ojciec spełnia swoją obietnicę i przez Chrystusa daje Jego uczniom Ducha Świętego. Czas pójść do świata i ogłosić wielkie dzieła Boże, dzieło odkupienia człowieka w Chrystusie Jezusie i szansę na życie wieczne. Duch napełnia uczniów odwagą głoszenia słowa, odwagą świadczenia, że ten ukrzyżowany Chrystus zmartwychwstał, żyje i działa z tymi, którzy oddali Mu swoje życie. Apostołowie wychodzą z wieczernika i rozchodzą się na cały świat, aby nieść światu Dobrą Nowinę o zbawieniu, która skierowana jest do każdego z nas. Trzeba tylko odwagi, aby zmienić swoje życie. Dać Duchowi Świętemu wypełnić nas i posłać, gdzie On będzie chciał.
Modlitwa w ciszy.
Po zakończeniu wszyscy wstają.
Kapłan
Módlmy się
Boże, Ty zsyłając Ducha Świętego ożywiasz swój Kościół ogarniający wszystkie ludy i narody, * daj życie wieczne tym, którzy przyjmują głoszoną im Ewangelię. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Uczestnicy odpowiadają: Amen.
Pieśń:
Stacja XI – Duch dziecięctwa Bożego.
K: Niech zstąpi Duch Twój. Alleluja!
W: I odnowi oblicze ziemi. Alleluja!
Czytanie (Ga 5, 24-25)
Ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.
Oto słowo Boże.
Rozważanie:
Święty Paweł w jednym ze swoich listów lamentuje nad losem człowieka w słowach: „Nie czynię bowiem dobra, którego chce, ale czynie właśnie to zło, którego nie chce” (Rz 7, 19). To rozdwojenie w ludzkich decyzjach jest wynikiem dualizmu, który widzimy w nas samych. Z jednej strony swoim umysłem pragniemy służyć Bożemu prawu, w ciele zaś dążymy do grzesznych pożądliwości (por. Rz 7, 25). Jaką drogę, wobec tego rozłamu, proponuje Święty Paweł? Wyjściem z tej sytuacji dla Apostoła Narodów jest droga chrzcielna. Zanurzony w wodzach chrztu uczeń Chrystusa zostaje włączony w śmierć swojego Mistrza, a jednocześnie obdarowany nowym życiem z Ducha. W rezultacie nie ma już dualizmu starego człowieka, a w zamian pojawia się dążenie do prawdziwej wolności. Stąd też w listach pawłowych nie odnajdziemy innej propozycji dla chrześcijanina, jak tylko życie w Duchu.
Modlitwa w ciszy.
Po zakończeniu wszyscy wstają.
Kapłan
Módlmy się
Boże Ty sprawiasz, że w naszym życiu jaśnieje blask zmartwychwstania Pańskiego † ożyw w Twoim Kościele ducha dziecięctwa, którego otrzymaliśmy na chrzcie świętym* abyśmy odnowieni na duchu i ciele, służyli Tobie z całkowitym oddaniem. Przez Chrystusa Pana naszego.
Uczestnicy odpowiadają: Amen.
Stacja XII – Duch tęsknoty za Chrystusem.
K: Niech zstąpi Duch Twój. Alleluja!
W: I odnowi oblicze ziemi. Alleluja!
Czytanie (Ap 22, 17)
A Duch i Oblubienica mówią: «Przyjdź!» A kto słyszy, niech powie: «Przyjdź!» I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie.
Oto słowo Boże.
Rozważanie:
Kościół, który jest Oblubienicą Chrystusa, woła nieustannie wraz z Duchem Świętym: Przyjdź! Oto wielka tęsknota za Chrystusem, do której przynagla nas i pobudza Duch Święty, gdyż tylko w Jezusie znajdujemy zaspokojenie naszych pragnień i tęsknot. Jedynie w Chrystusie jest nasze zbawienie, dlatego Paraklet, posłany i dany Bóg Miłości, nieustannie prowadzi nas do odkrywania tajemnicy zbawienia, które stało się faktem w Jezusie. Wołać wraz z Duchem Przyjdź!, to prosić Jezusa nie tylko aby przyszedł w nasze życie, w naszą historię, w nasze dzieje, ale również aby przyszedł już ostatecznie – bo tylko Jego powtórne przyjście może przynieść nieustającą radość, pokój i szczęście.
Modlitwa w ciszy.
Po zakończeniu wszyscy wstają.
Kapłan
Módlmy się
Wszechmogący Boże, spraw abyśmy nieustannie oczekiwali przyjścia Twojego Syna, † a Duch Święty, który nas kształtuje i uświęca * niech pomoże nam właściwie przygotować się na Jego powrót. Przez Chrystusa Pana naszego.
Uczestnicy odpowiadają: Amen.
Pieśń:
ZAKOŃCZENIE
Kapłan
Przeszliśmy drogę przepełnioną blaskiem Zmartwychwstałego Chrystusa. Będzie to droga każdego z nas, jeżeli tylko zechcemy wejść w moc Słowa. Patrząc na naszą drogę życia, wypełnijmy ją znakami Bożej miłości, by tajemnica Paschy spełniała się także w naszym życiu.
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO
Pieśń
