ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU
W ROKU: W MOCY BOŻEGO DUCHA
wspólnoty „MIŁOSIERDZIE”
MAJ 2019
Nabożeństwo można przeprowadzić na wiele sposobów. Najlepiej w godzinach wieczornych i względnego zaciemnienia.
Nasza Droga Światła:
Wyeksponowany paschał.
Przy paschale na stopniu ołtarza umieszczone czternaście świec, jako symboli każdej stacji i sukcesywnie odpalane od paschału.
Na zapowiedz stacji spotkania wszyscy wstajemy i następuje krótkie wezwanie:
– Kłaniamy Ci się zmartwychwstały Chryste, i błogosławimy Ciebie,
– Że przez śmierć i zmartwychwstanie swoje dałeś życie światu.
Droga Światła na podstawie encykliki
Ecclesia de Eucharistia
Kościół żyje dzięki Eucharystii. Ta prawda wyraża nie tylko codzienne doświadczenie wiary, ale zawiera w sobie istotę tajemnicy Kościoła.
Tak rozpoczyna Jan Paweł II encyklikę „O Eucharystii”, która pomoże nam dziś w rozważaniach Drogi Światła Pięknie jest zatrzymać się z Nim i jak umiłowany Uczeń oprzeć głowę na Jego piersi, poczuć dotknięcie nieskończoną miłością Jego Serca.
Jeżeli chrześcijaństwo ma się wyróżniać w naszych czasach to przede wszystkim „sztuką modlitwy” [25]
a najdoskonalszą formą modlitwy jest – Eucharystia.
Spotkanie I: Jezus powstał z martwych
W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa (Łk 24,1-6)
Ofiara eucharystyczna uobecnia nie tylko tajemnicę męki i śmierci Zbawiciela, lecz także tajemnicę zmartwychwstania, w której ofiara znajduje swoje wypełnienie. Jako żywy i zmartwychwstały, Chrystus może uczynić siebie w Eucharystii „chlebem życia”, „chlebem żywym”. [pkt.14]
W darze Eucharystii Jezus jakby „skoncentrował” całe Triduum paschalne śmierć i zmartwychwstanie i uczynił je fundamentem i źródłem Kościoła [por.5]
Jezu, rozbudź w nas zdumienie darem Eucharystii [por.6]
Spotkanie II: Apostołowie przybywają do pustego grobu
Wszedł Szymon Piotr do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu (J 20,1-8)
Zmartwychwstały nie ukazał się tłumom, nie wyszedł tryumfalnie na ulice Jerozolimy. To Apostołowie mieli zostać świadkami zmartwychwstania. Kościół „był i pozostaje oparty na „fundamencie Apostołów”, świadków wybranych i posłanych przez samego Chrystusa”.
Apostołowie są również u podstaw Eucharystii (…) dlatego, że [sakrament ten] został powierzony Apostołom przez Jezusa, a przez nich i ich następców przekazany nam.
Kościół, sprawując Eucharystię na przestrzeni wieków, nieustannie zachowuje ciągłość działania Apostołów, posłusznych zaleceniu Pana. (…)
Eucharystia jest apostolska, ponieważ jest sprawowana zgodnie z wiarą Apostołów.[27]
Jezu, dziękujemy za łaskę bycia w Kościele apostolskim
Spotkanie III: Jezus objawia się Marii Magdalenie
Jezus rzekł do niej: Mario! A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: Rabbuni, to znaczy: Nauczycielu. (J 20,11-18)
W pierwszym momencie Maria nie rozpoznała Jezusa, tak jak i inni później. Zmartwychwstały Jezus jest tą samą osobą i żyje, ale już inaczej. Sakramentalne uobecnienie we Mszy św. ofiary Chrystusa, uwieńczonej Jego zmartwychwstaniem, zakłada specyficzną obecność, o której (…) „mówi się jako o „rzeczywistej” (…) ponieważ jest substancjalna, a w jej mocy Chrystus, Bóg-Człowiek cały staje się obecny”. [pkt.15] Msza św. uobecnia ofiarę Krzyża, nie powiększa jej, niczego jej nie dodaje ani jej nie mnoży. To, co się powtarza, to sprawowanie memoriale, „ukazanie pamiątki”, przez co jedyna i ostateczna odkupieńcza ofiara Chrystusa zawsze uobecnia się w czasie. [pkt.12]
Nauczycielu, pomóż nam przekroczyć barierę zmysłów i daj poznać Twoją rzeczywistą obecność pod postaciami chleba i wina.
Spotkanie IV: Jezus objawia się uczniom na drodze do Emaus
Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali. (Łk 24,13-27)
Kontemplacja oblicza Chrystusa (…) jest „programem”, który zaproponowałem Kościołowi u początku trzeciego tysiąclecia, zachęcając go, by z entuzjazmem nowej ewangelizacji wypłynął na głębię na morzu dziejów.
Kontemplowanie Chrystusa zakłada umiejętność rozpoznawania Go, gdziekolwiek się objawia, obecny na różne sposoby, ale przede wszystkim w żywym sakramencie Jego Ciała i Jego Krwi. [pkt.6]
Jezu, chcemy wpatrywać się w Twoje oblicze i doświadczyć pałającego serca.
Spotkanie V: Uczniowie rozpoznali Pana przy łamaniu chleba
Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go. (Łk 24, 28-35)
Eucharystia jest tajemnicą wiary i jednocześnie „tajemnicą światła”.
Za każdym razem, gdy Kościół sprawuje Eucharystię, wierni mogą w pewien sposób ponownie przeżywać doświadczenie dwóch uczniów z Emaus: „Otworzyły się im oczy i poznali Go” [pkt.6]
Jestem duchowym ślepcem. Spraw Panie abym przejrzał.
Spotkanie VI: Zmartwychwstały Pan objawia się wspólnocie uczniów
Jezus stanął pośród nich i rzekł do nich: Pokój wam! Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. (Łk 24, 36-45)
Eucharystia, pojęta jako zbawcza obecność Jezusa we wspólnocie wiernych i jako jej pokarm duchowy, jest czymś najcenniejszym, co Kościół posiada na drogach historii. [pkt.9]
Dzięki zjednoczeniu z Ciałem Chrystusa Kościół coraz głębiej staje się w Chrystusie „jakby sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego”.[pkt.24]
Jezu, tylko dzięki Tobie możemy być wspólnotą a nie tłumem.
Spotkanie VII: Jezus przekazuje Kościołowi dar pokoju i pojednania
.tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane (J 20,19-23)
Sakramenty Eucharystii i Pojednania są ze sobą ściśle związane.
Jeśli Eucharystia w sposób sakramentalny uobecnia odkupieńczą Ofiarę Krzyża, oznacza to, iż wynika z niej nieustanna potrzeba nawrócenia, [potrzeba] osobistej odpowiedzi na wezwanie, jakie św. Paweł skierował do chrześcijan w Koryncie: „W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!” [pkt.37]
Jezu, tak bardzo potrzebujemy pojednania ze sobą i z Tobą. Tylko Twoja łaska może nas zbawić./1984/
Spotkanie VIII: Zmartwychwstały Pan umacnia wiarę Tomasza
Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym (J 20, 24-29)
Jezus nie potępił Tomasza za niedowierzanie, ale zadbał o umocnienie jego wiary.
Pragnienie jedności sprawia, że kierujemy wzrok ku Eucharystii, która jest najwyższym sakramentem jedności Ludu Bożego, jej stosownym znakiem i cudowną przyczyną.
Sprawując Ofiarę eucharystyczną, Kościół zanosi błaganie do Boga Ojca miłosierdzia, aby udzielił swoim synom pełni Ducha Świętego, tak by stali się w Chrystusie jednym ciałem i jednym duchem [pkt.43 ]
Jezu, prosimy daj nam miłość wobec braci, którzy zmagają się z wiarą, którzy się gdzieś zagubili.
Spotkanie IX: Spotkanie z Panem nad brzegiem Jeziora Tyberiadzkiego
Potem znowu ukazał się Jezus nad Morzem Tyberiadzkim […] gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus (J 21, 4-12)
Zmartwychwstały ukazuje się uczniom nie tylko w Jerozolimie. Każde miejsce i każdy czas jest dobry żeby spotkać Pana.
Gdy myślę o Eucharystii (…) wspominam spontanicznie wiele chwil i miejsc, w których dane mi było ją sprawować. (…) wiele bazylik i kościołów w Rzymie i na całym świecie. (…) w wielu miejscach na górskich szlakach, nad jeziorami i na brzegach morskich; sprawowałem ją na ołtarzach zbudowanych na stadionach, na placach miast… [8]
Jezu, dziękujemy Ci, że w tak wielu miejscach na ziemi, możemy się poczuć jak u siebie uczestnicząc w Eucharystii z lokalna wspólnotą.
Spotkanie X: Pan przebacza Piotrowi i zawierza mu swoją owczarnię
Rzekł Jezus do Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? Odpowiedział Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś baranki moje (J21,15-19)
Zgromadzenie wiernych, które zbiera się w celu sprawowania Eucharystii, absolutnie potrzebuje kapłana z mocą święceń, który będzie jej przewodniczył, ażeby była prawdziwie wspólnotą eucharystyczną.
Z drugiej strony wspólnota nie jest w stanie sama z siebie ustanowić sobie kapłana z mocą święceń. Jest on darem, który wspólnota otrzymuje dzięki sukcesji biskupiej pochodzącej od Apostołów. [29]
„Można uważać za pewną tę Eucharystię, która jest sprawowana przez biskupa, albo tego, któremu powierzył on to zadanie”. (…) „Każda celebracja eucharystyczna dokonuje się nie tylko w jedności z własnym biskupem, ale także z Papieżem, z Kolegium Biskupów, z duchowieństwem i całym ludem. [pkt.39]
Jezu, dziękujemy za hierarchię Kościoła, która pomaga nam zachować widzialną jedność.
Spotkanie XI: Wielkie rozesłanie uczniów przez Jezusa Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28,16-20)
Na różne sposoby Kościół doświadcza z radością, że nieustannie urzeczywistnia się obietnica: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” Dzięki Najświętszej Eucharystii, w której następuje przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Pana, raduje się tą obecnością w sposób szczególny. [1]
Misja Kościoła jest przedłużeniem misji Chrystusa: „Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Dlatego też Kościół czerpie duchową moc dla wypełniania swojej misji z nieustannego uobecniania w Eucharystii ofiary Krzyża i z Komunii z Ciałem i Krwią Chrystusa. Tak więc Eucharystia jawi się jako źródło i jednocześnie szczyt całej ewangelizacji, ponieważ jej celem jest zjednoczenie ludzi z Chrystusem, a w Nim z Ojcem i z Duchem Świętym [22]
Jezu, dziękujemy za to, że naprawdę jesteś z nami
Spotkanie XII: Jezus wstępuje do nieba
Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi (Mk16,14-20)
Ofiara ta ma do tego stopnia decydujące znaczenie dla zbawienia rodzaju ludzkiego, że Jezus złożył ją i wrócił do Ojca, dopiero wtedy, gdy zostawił nam środek umożliwiający uczestnictwo w niej, tak jakbyśmy byli w niej obecni. W ten sposób każdy wierny może w niej uczestniczyć i korzystać z jej niewyczerpanych owoców. [11]
Jest więc Eucharystia darem dla nas ale głównie jest darem dla Ojca:
jest to tajemnica „ofiary, którą Ojciec przyjął, odwzajemniając bezgraniczne oddanie swego Syna, kiedy Ten stał się posłuszny aż do śmierci, swoim Ojcowskim oddaniem a był to dar nowego Życia nieśmiertelnego w zmartwychwstaniu”.[13]
Jezu, tak wielka jest tajemnica Eucharystii, a tak mało ją rozważamy.
Spotkanie XIII: Uczniowie z Maryją oczekują w wieczerniku na zesłanie Ducha Świętego
Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego. (Dz 1,10-14)
W opisie ustanowienia Eucharystii w wieczór Wielkiego Czwartku nie mówi się o Maryi.
Wiadomo jednak, że była Ona obecna wśród Apostołów, którzy „trwali jednomyślnie na modlitwie”, w pierwszej wspólnocie zgromadzonej po Wniebowstąpieniu w oczekiwaniu Pięćdziesiątnicy.
Tej obecności nie mogło oczywiście brakować podczas sprawowania Eucharystii wśród wiernych pierwszego pokolenia chrześcijan, z gorliwością trwających „w łamaniu chleba” (…) Kościół, patrząc na Maryję jako na swój wzór, jest wezwany do Jej naśladowania także w odniesieniu do Najświętszej Tajemnicy. [53]
Jezu, naucz nas naśladować Twoją Matkę jej uległość wobec tajemnic, jej zaufanie, jej wytrwałość [por.54]
Spotkanie XIV: Jezus posyła Kościołowi Ducha Świętego
Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. (…) I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym … (Dz 2,1-6.)
Jeśli w dniu Pięćdziesiątnicy przez dar Ducha Świętego Kościół rodzi się i wychodzi na drogi świata, to momentem decydującym dla jego tworzenia się jest z pewnością ustanowienie Eucharystii w Wieczerniku. [5]
Gdy w Komunii św. przyjmujemy Ciało i Krew Chrystusa, przekazuje On nam także swego Ducha. Św. Efrem pisze: „Nazwał chleb swoim żyjącym Ciałem, napełnił go sobą samym i swoim Duchem. (…) A kto go z wiarą spożywa, spożywa Ogień i Ducha. (…) Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy, spożywajcie z tym Ducha Świętego. Prawdziwie bowiem to jest moje Ciało, i kto je spożywa, będzie żył na wieki”. [17]
Jezu, dziękujemy za dar Ducha Świętego, za Jego obecność i działanie w Kościele.
Zakończenie:
Eucharystia objawia się zatem jako zwieńczenie wszystkich sakramentów, dzięki którym osiągamy doskonałą komunię z Bogiem Ojcem przez utożsamienie się z Jednorodzonym Synem, dzięki działaniu Ducha Świętego. (…)
w Eucharystii ” w odróżnieniu od każdego innego sakramentu tajemnica [komunii] jest tak doskonała, iż prowadzi do szczytu wszelkich dóbr: to tu znajduje swój kres wszelkie ludzkie pragnienie, ponieważ tu otrzymujemy Boga i Bóg wchodzi w doskonałe zjednoczenie z nami „
Właśnie dlatego warto pielęgnować w duszy stałe pragnienie Sakramentu Eucharystii. Tak narodziła się praktyka „komunii duchowej”, szczęśliwie zakorzeniona od wieków w Kościele i zalecana przez świętych mistrzów życia duchowego.
